وقتی چمدانش را به قصد بستن بست

نگفتم عزیزم اینکارو نکن

نگفتم برگرد

و یک بار دیگه به من فرصت بده

وقتی پرسید دوستش دارم یا نه

رویم را برگرداندم

حالا او رفته ومن تمام چیزهایی را که نگفتم می شنوم

نیمکت عاشقی یادت هست؟

کنار هم،نگاه در نگاه و سکوتمان چه گوش نواز بود..

بید مجنون زیر سایه اش امانمان داده بود،

برگ های رنگینش را به نشانه ی عشقمان بر سرمان میریخت..

او نیز عاشق بودنمان را به رخ پاییز می کشید..

اما اکنون پاییز.. نبودنت را،جداییمان را به رخ می کشد.